Iwaszkiewicz Grzegorz (2. poł. XVI w. – ok. 1636), kupiec i prawnik. Pochodził ze starego rodu ormiańskiego, osiadłego we Lwowie już z końcem XV w. i cieszącego się szczególnymi względami królów polskich, zwłaszcza Zygmunta III. Prawdopodobnie bezpośrednim jego przodkiem był Iwaśko, tłumacz obozowy Jana Olbrachta podczas wyprawy mołdawskiej; natomiast bliskim krewnym (może bratem) był Jerzy, wójt nacji ormiańskiej w r. 1596. I. zajmował się praktyką prawną oraz handlem z Turcją. Prowadził też jakieś spory z Radą Miejską oraz kupcami nacji ruskiej i udawał się po sprawiedliwość aż do sądu asesorskiego (1590). W r. 1594 obaj Iwaszkiewicze zostali obrabowani z pieniędzy i towaru na Wołoszczyźnie; przyszedł im wówczas z pomocą Zygmunt III, nakazując sądowi ormiańskiemu listem z 26 VIII 1596 r., aby przeciw Jerzemu Iwaszkiewiczowi przyjmował skargi tylko wierzycieli tureckich, oraz nakazując Radzie miasta Lwowa, aby dopomogła I-owi w egzekucji należności od dłużników. List ten nie odniósł zapewne należytego skutku, gdyż już w r. 1602 król domagał się od rajców lwowskich, aby uwolnili I-a za kaucją. Po raz drugi utracił I. cały majątek w r. 1615, gdy zrabowano mu towar w Mołdawii; król wystawił mu list żelazny 8 VII 1615 r. I. zarzucił wówczas handel i zajął się już tylko praktyką prawną. Prawdopodobnie to on pozostawił po sobie dużą kolekcję obrazów «na deszczułkach, płótnie lub miedzi», m. in. portrety królów polskich i cesarzy tureckich.
I. cieszył się opinią dobrego prawnika. Ponieważ nie pozostawił po sobie dorobku pisanego, przeto należy przypuszczać, że nabył tej opinii jako praktyk podczas licznych sporów, toczących się z końcem XVI w. pomiędzy Radą Miejską a nacją ormiańską o przywileje handlowe. Prawdopodobnie brał też udział przy redagowaniu zwodu procedury sądowej, pt. „Porządek sądów i spraw prawa ormiańskiego… za staraniem panów starszych ormiańskich lwowskich na ten czas roku pańskiego 1604 porządnie spisany…”.
[Piotrowski] Korwin L., Ormiańskie rody szlacheckie, Kr. 1934 s. 97; – Balzer O., Porządek sądów i spraw prawa ormiańskiego, Lw. 1912; Barącz S., Żywoty sławnych Ormian, Lw. 1856 s. 156–7; Gromnicki T., Ormianie w Polsce, W. 1889 s. 5–6; Łoziński W., Patrycjat i mieszczaństwo, Lw. 1902 s. 51, 207; – Akta Grodz. i Ziem., X 161, 178, 187; – Arch. m. we Lwowie: Acta iud. civ. Armenorum.
Stanisław Grodziski